Na vorige week een geweldige teamprestatie te hebben geleverd tegen LHV, was het al duidelijk dat wij vandaag uit een ander vaatje moesten tegen de ‘koploper’ van de competitie. Vanuit de thuiswedstrijd was al bekend dat we te maken zouden hebben met een hele goede ploeg met veel talent. Mede ook vormgegeven door een uitstekende en zeer ervaren technische staf.
Vandaag moesten we helaas aantreden zonder Annelieke en Rosie. Ook assistent-bondscoach Lennart was afwezig door zijn eigen sportactiviteiten. Gelukkig wilde Ilse, moeder van Evie, als assistent bijspringen. Aangezien zij beter bekend is van I tot Z interim projectmanagement was dit interim klusje haar op het lijf geschreven. De factuur kun je overigens gewoon bij de club indienen (wel zonder btw 😉).
Vorige week werd de ‘Diego Simeone-tactiek’ al nader uitgewerkt en ook vandaag moest dit worden ingezet om ‘la lucha’ met Leidsche Rijn aan te gaan. De zwarthemden uit Utereg (na ja.. eigenlijk Vleuten) lieten vanaf het eerst fluitsignaal zien dat er weinig te halen viel voor de meiden in het groen. Los van een paar kleine speldenprikjes door de meiden was het Leidsche Rijn die binnen no-time met 3-0 voor stond. De blik van de meiden was ook veelzeggend in het begin, het zal toch niet weer zo’n dag worden. Gelukkig kwamen we steeds beter in het ritme, ging de bal goed heen en weer (soms nog iets te langzaam en met ongelukkige keuzes (maar daar leren ze van!)). Dit resulteerde in de 3-1 van Ise. Naast over en weer de nodige kansen te hebben gemist was het Leidsche Rijn dat in korte tijd even ‘gas’ gaf en uitliep naar 5-1. Ondertussen werd het spel al wat fysieker en daar waren de meiden in eerste instantie toch wel klein beetje van onder de indruk. Maar we hebben al vaker aangegeven dat we niet bescheiden hoeven te zijn en er best in mogen ‘kleunen’. Deze opmerking was gelukkig niet voor dovemansoren gesproken. De strijd werd feller. Danique was na een snelle uitval op pad gestuurd en bedacht zich geen moment, 5-2. Wederom golfde het spel op en neer en onder aanvoering van een aantal grote talenten bij Leidsche Rijn werd een ruststand bereikt van 8-2.
In de rust werd nog even gewezen op de voorgaande twee wedstrijden inclusief de geleverde strijd en het behoorlijke spel. Was het dan vandaag zo matig gezien de ruststand. Nee, dat niet. Een beetje geluk is ook wel eens fijn, maar als de keepers van de tegenpartij altijd de bal als een magneet naar zich toetrekken creëren we het ‘probleem’ zelf ook. De goede moed werd eigenlijk direct na de rust de grond in geboord. Net als in de eerste helft scoorde Leidsche Rijn vrij snel drie keer achter elkaar en liep het uit naar 11-2. De meiden kwamen daarna beter in hun spel, een aantal keren werd Evie goed bereikt aan de linkerkant en die gooide dan ook tweemaal strak in het hoekje; 11-3 en 11-4. Dit zorgde weer voor extra gif bij Leidsche Rijn, met alle gevolgen van dien; 12-4 en 13-4. Het was echt wel een fase waarin de meiden in het groen de overhand hadden, gelukkig werd dit daarna ook bezegeld met twee doelpunten van Ise: 13-5 en 13-6. Daarna leek er hoop om wat dichter naar Leidsche Rijn te kruipen, maar alle illusies die er nog waren, werden snel teniet gedaan.
Wederom onder aanvoering van het grootste talent van het veld ‘Lily’ van Leidsche Rijn werd uitgelopen naar 17-6. Kansen hebben we tussendoor echt voldoende gehad, maar uitstekende keepers, de paal en de lat hielden de meiden van een andere score af. Misschien was de mooiste aanval wel het laatste doelpunt van de meiden. Na een verplaatsing van de bal over verschillende schijven werd uiteindelijk Sara bereikt, die zonder nadenken (eindelijk 😉) de bal snoeihard achter de goalie van Leidsche Rijn gooide. Het slotakkoord was zoals het ook begon voor Leidsche Rijn, de eindstand werd bepaald op 18-7. De overwinning voor Leidsche Rijn was meer dan verdiend en de verschillen waren echt niet zo groot als de uitslag deed vermoeden, maar het is wel de harde realiteit. De coach van Leidsche Rijn gaf na afloop ook aan dat de uitslag geflatteerd was.
Iedere week zetten we weer stapjes in de ontwikkeling. De ene week meer in de aanval en dan de andere week in de verdediging, maar het is wel zichtbaar.
Het legioen was ook weer meegereisd om de meiden te steunen, wederom dank daarvoor!
Volgende week mogen we in onze eigen heksenketel aantreden tegen Houten, een wedstrijd die in ieder geval op basis van de eerste wedstrijd gelijk op kan gaan!
Was getekend, Simeon!
Comments are closed