22 januari 2023 is een historische dag voor de E2, na ja misschien meer voor de auteur/bondscoach, maar voordat we daar meer aandacht aan gaan besteden is het ook mooi om terug te kijken in de tijd naar deze datum. In 1965 vindt de ondertekening van het Verdrag van Straatsburg waarbij medewerking aan radio-uitzendingen vanuit internationale wateren wordt verboden. Dit leidde tot grote onvrede bij een groot aantal artiesten, ware het niet dat circa 60 jaar later ‘everything has changed’. Dit is eveneens de titel van een liedje van Ed Sheeran.
U denkt als lezer natuurlijk, daar gaan we weer omdat in de vorige wedstrijd de ‘Ed Sheeran’ van de tegenstander van vandaag ons helemaal tuureluurs draaide en de wedstrijd ongeveer in zijn eentje besliste. De E2 mocht vandaag aantreden tegen LHV uit Leusden, en na een kort gesprek met de trainer van LHV bleek dat ‘Ed’ deels woonachtig is Wijk bij Duurstede. Mooi om nog meer talent uit de gemeente te hebben, maar helaas bij een andere club.
Na vorige week een hele goede tweede helft te hebben gespeeld, waar we helaas aan het kortste eind trokken, hadden we de meiden voor de wedstrijd van vandaag aan een langer dan gebruikelijk verhoor onderworpen. In lijn met de naam van de auteur ‘Simeon’ zagen we graag een strijdplan als dat van Atletico Madrid waar trainer Diego Simeone een echte vechtploeg heeft gecreëerd (waarbij wij het in tegenstelling tot Simeone de vechtlust wel binnen de perken willen houden).
Helaas moesten we vandaag Noeá missen in verband met ziekte. Evie mocht vandaag de scheidsrechter, de tegenstander en het publiek begroeten. Later werd bekend dat ze dit pas voor het eerst in haar carrière deed. Misschien moeten wij als staf overwegen om dit te handhaven. De toss werd helaas verloren en LHV koos ervoor om de ‘depués’ te nemen. Het prille begin was heel even aftasten, maar al gauw was het Ise die de trekker overhaalde en de 1-0 binnengooide. Niet veel later was het Danique die na een aanval over veel schijven de 2-0 binnengooide. Zelfs in de handbal wordt het begrip ‘tiki-taki’ ingevoerd. Na een aantal minuten was het dan zover, ‘Ed’ werd bij LHV gebracht en dit resulteerde meteen in een op dat moment terecht doelpunt 2-1. De meiden namen het heft weer in handen en kregen de ene na de andere kans, maar helaas was er in deze fase van de wedstrijd maar een iemand die ‘the best part of me’ liet zien en dat was de sterspeler van LHV. Hij zorgde namelijk voor een 2-3 voorsprong voor de gasten uit Leusden. Soms vraag je af hoeveel kansen je nodig hebt om weer te scoren, voordat Ise de 3-3 produceerde waren er grote kansen voor Roos, Ise en Sara. Ise maakte na een goede aanval ook de 4-3. Naarmate de wedstrijd vorderde werd het spel ook beter, de bal ging sneller rond. Soms mocht het nog iets sneller, maar als trainers moet je altijd wat de wensen hebben. Wederom maakte de grote vedette de ‘Obiettivo di connessione’: 4-4. Gelukkig duurt het baalmoment van een tegendoelpunt steeds minder lang en was het Ise die vanaf de afworp direct korte metten maakte met de 4-4 en zorgde voor de 5-4. Het slotakkoord voor de rust was toch voor de bezoekers: 5-5. Het is belangrijk niet vergeten te melden dat onze goalie Lynn vandaag uitstekend werk verrichtte. Net als wij kreeg LHV de nodige kansen en de meesten hiervan werden door Lynn uitstekend gepareerd …
In de rust hebben we nog extra gehamerd op het verdedigen, waarbij het af en toe wel op zijn ‘Simeone’s’ mocht. De overigens uitstekende leidsman gaf hierbij de grenzen aan en als er overheen werd gegaan dan werd er een terechte vrije bal gegeven. De tweede helft was er eentje waar we als trainers trots op mogen zijn, verdedigend stond het als een huis. De ‘bus van Triomf Tours’ was geparkeerd voor de cirkel en nu was het hopen op de aanvallen. Misschien hadden we aanvallend er meer uit moeten halen, maar als we zo verdedigden als vandaag kun je gelukkig nog wel een aantal kansen missen. Inmiddels is ook wel duidelijk zonder de anderen te kort te doen dat wij twee pitbulls in ons team hebben én het zijn ook nog eens de kleinste terriërs van het team. Na een snelle uitval van de meiden was het Ise die 6-5 maakte. Na een goede aanval over veel schijven werd Danique bereikt en die gooide snoeihard de bal binnen 7-5. Daarna was het ‘Sara-time’, wederom na een gestroomlijnde aanval over links zag Annelieke Sara in het midden vrij staan en die bedacht zich (eindelijk) niet en vuurde de bal bijna door het net: 8-5 en niet veel later de 9-5. Ondertussen duwde LHV weer een beetje terug en maakte een hele mooie goal: 9-6. Het spel golfde in deze fase wat meer op en neer, maar echte kansen waren er niet totdat iedereen wakker schrok van een pirouette van Danique die de bal snoeihard op de paal gooide. Dit was weer een signaal om bij te les te blijven, want zou het dan toch echt gebeuren vandaag. Na de gemiste kans van Danique bleef ze niet bij de pakken neerzitten en rondde ze uitstekend af na een heel snel spel: 10-6. Daarna volgde nog een goede kans van Evie, maar helaas liet zij het niet bollen. Met nog een aantal minuten werd de spanning enigszins teruggebracht naar 10-7. Ergens moeten we ook complimenten maken aan de trainster van LHV, ze liet haar zoon in dienst van het team spelen. Wat betekent dat de anderen hier alleen maar beter van kunnen worden, maar hij vond het zelf wel lastig. Grote klasse!
Roos die de hele wedstrijd al het nodige verdedigende werk had verricht dook ineens voor het doel op en gooide de 11-7 binnen. Het was de eerste keer dat de auteur echt het gevoel had dat de buit binnen was. Toch wilde ‘Ed’ zich, en terecht, nog een keer laten gelden: 11-8. Echter was het slotakkoord voor Danique die na een razendsnelle aanval de eindstand op het bord bracht: 12-8.
‘How would you feel’ is ook een nummer van ‘Ed Sheeran’. Voor de wedstrijd had ik bedacht hoe ik mij zou voelen als we (en ik voor de allereerste keer) toch een keer de volle buit binnen zouden halen in de heksenketel van de Rijnsloot. Ik moet eerlijk bekennen dat een ‘celestial’ gevoel was en dat ‘shivers’ van geluk dit het beste omschrijven.
Ik kan het niet vaak genoeg benadrukken dat het echt mooi is om te zien dat dit ‘ploegie’ iedere week enorme stappen zet.
Ieder met haar eigen kwaliteiten, want zoals ze bij AllStars altijd zeiden ‘samen is niet alleen’.
Het legioen wederom bedankt, het ‘ploegie’ kwam door de positieve geluiden vanaf de tribune ook in de goede vibe. Als de miniplaybackshow nu nog op TV was, dan was Ed Sheeran de Michael Jackson van de jaren 80. Op het einde ging Henny Huisman dan nog zingen met z’n allen. Enkele zinsneden uit dat liedje zijn: ‘Want maandenlang hebben wij hier naar toe gewerkt (nu ben jij), Nu ben jij degeen
Die het feestje geeft’. Als jij wordt vervangen door wij dan heeft dit betrekking op ons ‘ploegie’.
Volgende week wacht ons koploper Leidsche Rijn, maar zoals we vandaag ook in ‘De Klassieker’ in Rotterdam-Zuid hebben kunnen zien kun je als een lager geklasseerd team ook met een mindere wedstrijd een punt pakken bij de koploper … 😉, dus wat als wij spelen zoals vandaag en vorige week.
Was getekend, Simeon!
Comments are closed