Na vorige week een bloedstollende wedstrijd te hebben gespeeld in Weesp en de E2 nipt aan het kortst einde trok, mochten de meiden vandaag in de eigen Rijnsloot aantreden tegen HCLB uit Baarn. Ook wel Vorstelijk Baarn genoemd in de volksmond! Vorst was er de afgelopen dagen wel en komt de komende dagen ook op ons af en Vorstelijk werd de overwinning voor onze gasten uit Baarn. Het was tevens het weekend dat het Nederlands elftal precies twaalf minuten opportunistisch heeft gespeeld op het WK en uitgeschakeld werden door het lichtblauwe Argentinië. De gasten uit Baarn speelden ook in een mooie blauw zwarte combinatie. We kunnen er lang en kort over spreken/schrijven/schreeuwen, maar de overwinning was zeer terecht (net als de uitschakeling van Oranje). Zonder onze meiden tekort te doen waren de jongens en meiden op alle vlakken beter vandaag. Was het dan slecht? Nee, dat was het zeker niet. Een beetje meer geluk had de uiteindelijke score wel iets draaglijker gemaakt, de score van 3-14 was dan wel enigszins geflatteerd.
De E2 moest vandaag helaas zonder Ise aantreden, zij was te ziek om te spelen. Het begin van de meiden was goed, de verdediging stond als een huis. We schoten uit de startbokken met in de eerste minuten een viertal kansen (2x keer Danique, 1x Roos en 1x Annelieke). Opvallend was dat in de eerste vijf minuten er geen doelpunt werd gescoord en het soms ook muisstil was op het veld. Na ook een aantal gemiste kansen van onze blauwe vrienden uit Baarn was het Roos die goed de diepte in liep, niet nadacht en de bal met enige precisie in het hoekje plaatste. Al snel kwam Baarn, onder leiding van een fantastische speelster, op gelijke hoogte (1-1). We maken het bijna iedere week mee dat één speler/speelster van de tegenpartij het verschil maakt. De meiden rechtten hun rug en kwamen direct met een kans van Roos, maar helaas stond het Blok van Baarn in de weg, dit zou overigens niet de enige keer zijn deze wedstrijd. Hoeveel pech kan een team soms ook hebben, we hebben vandaag en keer of zes het houtwerk geraakt. Deze enorme kans zorgde voor Baarn dat ze meer en meer wakker werden en vrij snel de 1-2, 1-3 en 1-4 binnen gooiden. In de tussentijd had Danique een enorme kans op de aansluitingstreffer, dat mislukte in eerste instantie, maar niet veel later liet ze zien dat ze ook met scherp kon schieten (2-4). De verdediging was na de 2-4 ook iets meer opengescheurd en het lukte de meiden niet echt dat te herstellen, waardoor HCLB voor de rust uitliepen naar 2-8.
In de rust hebben we daar nog extra op gehamerd en hebben we aangegeven dat we in vergelijking van voorgaande weken wat ‘mat’ vonden, waarop de meiden reageerden dat ze wel hun best deden. En dat laatste is zeker het geval, maar soms is het energieniveau wat lager en dat kan wel eens. Misschien dat ze toch vaak rekening hebben gehouden met de hoge gas- en energieprijzen, waardoor ze in energie ‘gas’ terugnamen.
Eigenlijk was het begin van de tweede helft voor de groene brigade. Twee grote kansen voor Danique, maar tot twee keer toe was een nieuwe deksel doelman haar de baas. Verder in de wedstrijd zou ook wel blijken dat de verschillende keepers van Baarn bestempeld konden worden als de ‘Bazen van Baarn’. Maar zoals wel vaker dit seizoen en de aloude wet ‘als je zelf niet scoort dan ….’. HCLB liep steeds verder uit (2-9, 2-10). In de navolgende fase was de E2 de wat sterkere ploeg, er werd goed samengespeeld en dat leverden ook kansen op voor Danique en Evie, maar het geluk was niet aan onze zijde vandaag. Vervolgens waren deze speldenprikken genoeg om Baarn weer boos te maken, ze toonden dan ook geen medelijden en scoorden achtereenvolgens de 2-11,2-12,2-13 en 2-14. Tussendoor waren er nog levensgrote kansen voor de groene brigade (3x Danique, 1x Roos en 1x Annelieke).
Het slotakkoord was ook voor ons, misschien ook dat HCLB dacht laten we maar blijven hangen op het legendarische nummer 14. We eindigden waar we ook mee begonnen, namelijk met een goal! Annelieke scoorde met een werelddoelpunt de 3-14. Het was enigszins geflatteerd, maar wel een terechte nederlaag.
Volgende week mogen we weer afreizen naar de Aert van Gelderhage in Nieuwegein, één feit is zeker dat de eerste overwinning steeds dichterbij komt. Theo Reitsma zei in 1988 bij het behalen van het Europees Kampioenschap over het elftal ‘het is een goed stel hoor’. Dat is eigenlijk ook van toepassing op onze meiden. Het zit niet altijd mee, soms zijn we de bovenliggende partij, soms worden we ondersteboven gespeeld, maar ze hebben onderling veel plezier, dat is ook belangrijk. De bondscoach is volgende week afwezig in verband met een weekendje weg. De taken worden waargenomen door de assistent-bondscoach en de vrouw van de bondscoach. Wellicht dat het verslag dan wel wordt getekend door Simeone 😉.
Het legioen wordt ook weer bedankt voor hun massale steun!
Was getekend, Simeon!
Comments are closed